Opinie o Ericsson T65

Trudno w to uwierzyć, ale kiedy go kupowałem w 2002 był to telefon z największym dostępnym wyświetlaczem.Ogólnie przemyślana maszyna, niezniszczalna dzięki niewyciągalnej baterii. Była przykręcona solidnymi wkrętami, dzięki czemu upadki nawet z dużej wysokości kończyły się co najwyżej kilkoma zadrapaniami na obudowie. Karta SIM wkładana była do specjalnej szufladki na górnej krawędzi telefonu. Czasem nie stykała i powodowała wyłączenie się telefonu, ale wystarczyło podłożyć kawałek papieru by wszystko działało cacy.Za oprogramowaniem eryka tęsknię do dziś - przejrzyste, bez niespodzianek. Logiczny układ zakładek i, powiedzmy sobie szczerze, mniejsza ilość różnych opcji nie pozostawiała wątpliwości co gdzie można zmienić - w przeciwieństwie do dzisiejszych symbianów i innych przenośnych wind.Absolutnie niesamowita była funkcja szybkiego pisania. Wykorzystywało się w niej dwa boczne przyciski, normalnie służące do kontroli głośności rozmowy. Wciskając jeden z nich jednocześnie z klawiszem "2" uzyskiwało się literkę "b". Wciskając drugi i "2" otrzymywało się "c". Odrobina treningu i mozna było pisać naprawdę szybko (polskie t9 było wtedy rzeczą bardzo egzotyczną).Bateria, ech, 10 dni nie było niczym dziwnym. Dopiero po dwóch latach zauważyłem, że pojemność już nie ta. Miało to swoje wady - wieczne poszukiwania ładowarki - miała prawo zagubić się, skoro tak rzadko była używana.I jeszcze jedno - w nocy telefon musiał być obrócony wyświetlaczem do blatu. A to wszystko przez małą niebieską diodę mrygającą sobie na przedniej części obudowy. Mryganie to było tak intensywne, że na suficie pojawiały się dziwne cienie i nie dało się spać.